Gözleri umutla dolu, yürekleri sevgiyle çarpan 
O küçük yürekler, savaşın gölgesinde büyürken 
Oyun yerine bomba sesleri, gülerken gözyaşları içinde 
Savaş, onların masumiyetini çalar, çocukluğu yitirirken

Toprağa düşen gözyaşlarıyla sulanır toprak 
Oysa çocuklar çiçekler açsın isterdi orada 
Gülmek, oynamak, hayal kurmak isterlerdi sadece 
Ama savaş, çocukluklarını ellerinden alırken

Bir çocuğun gözlerindeki ışıltıyı söndürmek 
O masum gülüşleri, savaşın acımasızlığına kurban etmek 
Ne acı bir tablo, ne büyük bir kayıp 
Savaş, çocuklara en çok yakışanı çalar, umudu

Gözlerini yumduğunda hayal dünyasına açılan kapıyı 
Savaş, korku ve endişeyle kapatır 
Oysa çocuklar, barışın rengârenk dünyasında uçsuz bucaksız hayaller kurar 
Savaş, çocukların en büyük düşmanıdır, çünkü onlar geleceğin umududur

Savaş, insanlığın kara lekesidir, çocuklar ise onun en masum kurbanları 
Ne zaman ki barışın sesi yükselir, o zaman çocuklar yeniden güler 
O zaman çiçekler açar, gökyüzü mavileşir 
Savaş, çocukların değil, barışın hatırası olarak kalır geride

Avatar
Adınız
Yorum Gönder
Kalan Karakter:
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×
Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.