M/eziyet

08 Eylül 2021, 09:21

yazı yazmak eziyet mi, meziyet mi bilmiyorum. Ama, bu günlerde kendimi ifade ettiğim duygu ve düşüncelerimi aktardığım yazı, şiir, öykü, makale vb. severek yaptığım şeyler bir çok insanın da meziyet olarak nitelendirdiği bu özelliğim eziyet olmaya başladı, 'ya da o eski şevk ve heyecan kalmadı bende, belki içinde bulunduğumuz çağ ve sıkıntılı günler bir çok insanda da bu etkiyi yapmış olabilir bilmiyorum.

Her gün ile birlikte bir umut doğuyor ve her günbatımında bin umut ölüyor içimde neyleyim, derdimi kime deyim?

Yoldaşım yok ki yol yormasın beni, sırdaşım yok ki sırrımı deyim üzülmesin yüreğim, ruhum daralmasın, gönlüm ferahlasın falan filan işte

Kar beyazlığında günlerin geleceğini umut ederek, kar beyazlığında günler aylar yıllar diliyorum kendime.

Merhaba kendim demiştim bir şiirimde kendime, ezcümle; diye diye geldim, hiç bir şey diyemediğim günlere

Evet; ilkbahar bitti, yaz bitti. İnsanın kendine geldiği aylara geldik. Sonbahar son güz sonra kışını yaşar insan

Kış kıyametimiz oluverir. Demişliğimde vardı vakti zamanında, biraz acımasız bir benzetme olmuştu ama o zaman öyle bir hissiyat taşıyordum ruhumda yüreğimde demek ki.

Turgut Uyarı'n "sevgim açıyor" şiirinde olduğu gibi

Yazık sevgime diyor birisi

Güzel gözlü bir çocuğun bile

O kadar korunmuş bir yazı yoktu

Ne denmelidir bilemiyorum

sevgim acıyor

Gemiler gene gelip gidiyor

Dağlar kararıp aydınlanacaklar

Ve o kadar

Tavrım bir çok şeyi bulup coşmaktır

Sonbahar geldi hüzün

İlkbahar geldi kara hüzün

Ey en akıllı kişisi dünyanın

Bazen yaz ortasında gündüzün

sevgim acıyor

Kimi sevsem

Kim beni sevse

Eylül toparlandı gitti işte

Ekim filanda gider bu gidişle

Tarihe gömülen koca koca atlar

Tarihe gömülür o kadar

(Turgut UYAR)

Eylülle başlar üşüme

Rüzgâr eylülde bir başka dokunur, insanın ruhuna, yüreğine bedenine

Be heyy ademoğlu ne çoksun, ne az ne yetersiz!

"Ruhu derleyip toparlayabilmek için herkese lazım olan iki şey: Uzun bir sessizlik ve yalnızlık. Doğurgan yalnızlık. İşte o beklenmedik anda 'gelecek içimize ayak basar'. Sessizlik ve yalnızlık, yeterince sabırlı olursak, bize daima armağanlarla gelir."

(Kemal Sayar )

Bundan Sonra böyle, sevinci hüzne, hüznü sevince kardeş ederek devam etmek düşüyor payıma

"Burası dünya nereye varsan, varamadığın yerdesin." vesselam.

Yorum Gönder 0

Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×

Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.